Einde schooljaar, afscheidscadeautjes juffen, een nieuw schooljaar, een nieuwe schooltas

Aangezien mijn passie tassen is, heb ik sinds de laatste  (en eerste) blog niet stil gezeten.

Einde van het schooljaar naderde, afsluiting van een schooljaar. Nou ben ik geen moeder die de juffen overlaat met cadeau's. Juffen werken, krijgen daar voor betaald, net als ik. Een zelfgemaakte tekening o.i.d is voldoende vind ik.

Echter, mijn passie brengt het beste in mij naar boven en ik wilde de juffen toch verrassen. Zeker de kleuterjuf van mijn zoon. Zij heeft ruim 2,5 jaar mij zoon mogen begeleiden in zijn reis in het schoolleven, dat met horten en stoten is gegaan. We hebben vele gesprekken op school gehad, niet altijd even makkelijk. Ze heeft ons erdoorheen geleid, en we hebben enorme stappen gemaakt. Wat geef je zo'n fantastische juf dan?

Allereerst had ik een leuk idee via een Facebookgroepje gezien, een doos vol praktische zaken, herinneringen en zelfgemaakte dingen. Wat was dat een hit, de juf heeft het er nog over.

Voor de tissues had ik ook nog een ander idee, een tissuedooshoes, ook gezien via een blog van Leven met liv Erg leuk om te doen. En toen dacht ik, een doosje chocolade geven zo, is niet iets, dus een lunchtasje gemaakt naar het patroon uit het hele leuke boekje "Kleurrijk en vrolijk tafelzeil", maar dan van stof.






In de vakantie doen we niet veel, zeker niet als je een derdegraads kuitspierscheuring hebt, dus ik heb 5 weken niet kunnen naaien. Maar ik had mijn dochter beloofd een nieuw schooltas te maken. Zij had voor mijn blessure al een stofje uitgezocht bij de IKEA. Maar, na twee weken school, ging het met mij weer beter en ging ik aan de slag. Voor de fournituren kon ik niet de deur uit, maar gelukkig kun je alles op internet bestellen, hoewel de kleuren soms een gok zijn. Na wat teken- en aanpaswerk o.b.v. van de tutorial van Heart of Mary het patroon uitgeknipt. Het resultaat mag er zijn, zelfs de lerares van de modevakschool waar ik les heb, had het eerst niet eens in de gaten dat het mijn (euh, sorry, dochters) zelf gemaakte tas is.

Een jaar geleden

Nou, mijn eerste woorden op een blog, en waar gaat dat dan over. Een jaar geleden had ik het idee om een naaimachine voor mijn verjaardag te vragen. Ik was toen 41 jaar, moeder van een dochter van toen 8 jaar en een zoon van toen 5 jaar. En waarom een naaimachine? Om mijn moeder niet telkens lastig te vallen met kleding die vermaakt of gemaakt moesten worden. En broek korter maken, een gat maken, gordijnen op maat maken. Het is zo handig, als je zo'n handige moeder hebt.

Ooit, jaren geleden, toen ik nog jong was, zo'n jaar of 10 was, zat ik bij mijn moeder op de zolder. Daar stond haar naaimachine, zij heeft als coupeuse gewerkt, en heeft in mijn kinderjaren menig kledingstuk in elkaar gezet. Ik heb vaak gekeken hoe zijn dat deed, en ik ben toen kleertjes voor Barbies gemaakt en pennen etuis. Dat was mijn ervaring met een naaimachine. In mijn studietijd en de jaren daarna heb ik nooit getaand naar een naaimachine tot vorig jaar.

Ja, ik wilde mijn moeder ontlasten. Dat was alles. Een maand na mijn verjaardag mocht ik met mijn moeder naar de winkel om er eentje uit te zoeken. Tja, waar begin je, wat wil je? Geen idee. Ik wil een machine die kan naaien en in ieder geval jeans kan stikken. Het werd een Elna 340. Waarom? Op aanraden van de verkoper en omdat mijn moeder er een heeft. Wist ik veel.

En daar stond ie dan, mijn nieuwe naaimachine op de eettafel in de keuken. Tja, wat moet je ermee? Toen ben ik gaan surfen op het net, kocht een Knipmode en dacht, het is misschien verstandig om op naailes te gaan. Dus in de zomervakantie van 2013 ben in gaan kijken voor naailes in de buurt.

Ik ben terecht gekomen bij een plaatselijke modevakschool. En ben in overleg met de juf gestart met de begincursus van Cuppens-Geurs. Dit houdt in dat je eerste patroontekenen gaat doen, daarna technieken aanleert en 4 kledingstukken gaat maken. Dan kun je op examen. Tja, dat examen dat hoefde voor mij niet. 15 augustus 2013 was mijn eerste les, daar zat ik weer, in de schoolbanken, nou ja, in de lesruimte. Ik heb het huiswerk serieus aangepakt, want als ik ergens aan begin wil ik er ook voor de 100% tegenaan. Aangezien ik op de les alleen nog maar theoretisch bezig was, wilde ik toch al wel aan de gang met de naaimachine.

Via de blog van ByMiekk heb ik de verschillende beginstukken gemaakt, zoals een speldenkussen, tas, kussen, knikkerzak en een pennenzakje.

Daarna ben ik begonnen aan een tuniek uit de Knipmode. Vol goede moed heb ik het patroon overgenomen. Hoewel ik wel 2 meter stof had, een couponnetje, was het nog even uitvogelen om er alles netjes op de leggen en uit te knippen. Het voor- en achterpand aan elkaar naaien was een makkie. Maar toen kwam er zoiets al een beleg...ppfff...ik kwam er echt niet uit en heb toen mijn moeder ingeschakeld. Het heeft even geduurd, maar de tuniek werd afgemaakt met KAMsnaps die ik via een facebook groepje heb leren kennen.

Het volgende project werd een ridderpak voor mijn zoon voor de carnaval. In de Knippie stond een patroon voor een ridderpak, dat je in een middagje klaar hebt...Ja, als je een ervaren naaister bent. Alleen voor het patroon tekenen (dus niet overtrekken) en stof knippen was ik een middag klaar. Daarna kwam het naaien. Het pak heeft was schoonheidsfoutjes, maar ben er wel een beetje trots op. Op de foto niet zichtbaar, maar ik heb ook een riem gemaakt.

Ondertussen was ik met de naailes klaar met patroontekenen en mocht ik beginnen aan de technieken map. Daarin komt alles aan bod waar ik voor op les ging, naden, Engelse naad, biesjes, zakken, kapnaden, splitten, ritsen en kragen.. Ik ben nog niet klaar, maar ik schiet op. De juf is trots op me, en ik ook wel op mezelf. Ik vind naaien leuk en kan er mijn ei in kwijt.

In mei kwam het boek "Mijn Tas" uit. Wat een schot in de roos. Binnen 2 dagen had ik 2 clutches af.

In een stoffenwinkel was het opruiming en ben ik los gegaan, stofjes, vele soorten Vlieseline, gespen, passanten, nou ja alles voor een tas. Vervolgens nog twee tassen gemaakt. Mijn juf vond ze netjes afgewerkt, en kon zien dat ik mijn technieken die ik in de les leerde, goed toepaste in de tassen.

Vorig jaar zei ik nog dat ik geen examen zou gaan doen, maar dat heb ik bijgesteld. In november moet mijn eerst kledingstuk klaar zijn.

Nog een week en dan is het jaar voorbij, even bijkomen op vakantie, maar wat een enerverend jaar. Ik heb er niet alleen een hobby bij, maar ook een passie.